بالاخره اومدم تو .....
آخیش !!!!!

i want to paint !

today i'm painting again!

fall make you paint .....

سلام شهر من،
با آسمون آبی و ابر های سفید ...
خیابونای آشنا،
آدمای نیمه آشنا،
و آشناهای غریب.

امروز رفتم تو 24 امین سال از زندگی زمینی ام !
18مهر1387

باز زندگی با همه ی پوچیش اومده وایستاده جلوم ، زل زده تو چشمام...
محکم گلومو فشار می ده !
منم جلوش می ایستم ... محکم .... خونسرد...
راست زل می زنم تو چشاش ...
من زندگی می کنم ...
با زشتی ها می جنگم ، هر جا که باشم ...
امروزبرای اتاق خالیم گل می خرم ...
امروز می دوم ...
امروز هستم ...

دلم می خواست برم ...
برم وسط دره ی پاییزی راه برم ... چشامو ببندم ، بعد یه هو باز کنم و آسمون با تمام آبی ایش راست بره تو چشام ...
دلم تنگ شده بود برای سردی خیس صبح خیلی زود ... برای بیرون اومدن یواش آفتاب از پشت کوه ها و رها شدن تو گرمی زردش وقتی از اون پشت میاد بیرون ، رو درختا نور می پاشه و ... رو من .
دوست داشتم برم ...
اما ...
خوب نرفتم دیگه ... چه می شه کرد ؟؟؟

جادوی موسیقی گوشهایم را پر کرده است
و آرامم .... همچون رودی که شاد است از زیبایی بهار
باور ندارم .. که چندی پیش پریشان بودم
پریشانی که گویی تمامی نداشت ...
هر چند می دانم ...
موسیقی تمام شدنی ست ,
و پریشانی ماندگار.

دستهایم نرم حرکت می کنند روی پرده ها،
و صدایی از اعماق وجودم می آید که مهربان است .
صدایی از تو در توی وجودمان ...
من و
تو.

می ترسم...
از این زمانی که داره می گذره, خیلی می ترسم .
از این ساعتهایی که تند از تو دستام سر میخوره , می افته تو دریای گذشته...
از این لحظه هایی که کند از جلو چشام رد میشه ...
حس عجیبی دارم,
ناتوانی...
ناتوانی در مقابل چیزایی که می گذره ....

چیزهایی که تند یا کند ....
می گذره.

انگار تا حالا هیچوقت اینجا نبودم ، عجیب نا آشناست این اسم ها ، این صداها ....
این صورت ها با خنده های گچیشون ....
صورت های گچی با چشم های خالی بی نگاه که اسمشون رو گذاشته بودم آشنا....
آشنایی نیست ...

و رها می شوم در غربت سیال ذهن که بوی پاییز میده .

اینجایی که من هستم , شبا تاریک نیست !
خوابم نمیبره , آروم نیستم , شبام سکوت نداره ...

سکوت می خوام و تاریکی ....
تاریکی ای که زیر فشارش له بشم ...

شاید .....
شاید....

و من متولد می شوم
پاسخ ناپذیر.....

یک مشت خورشید در دستم ,
و من متولد می شوم .